HISTORIA JEDNEJ POSESJI

Był to budynek drewniany, z nisko spadającym dachem wspartym o drewniane słupy, tworzący tzw. podcienia. Ułożone wzdłuż ścian zewnętrznych bale drzewne, tworzyły jakby ławy, na których odpoczywali ludzie przybywający z daleka do kościoła.

    

W pomieszczeniu przy wejściu do budynku, zwanym dużą izbą znajdował się bufet z piwem i wódką. Wokół ścian ustawiono stoły i ławy drewniane. Izba nie posiadała podłogi, tylko tzw. klepisko, czyli podłogę z ubitej gliny. Na zapleczu znajdował się zajazd ze stajnią na konie. W karczmie zatrzymywali się ludzie przyjeżdżający furmankami z okolic Nowego Targu, Żywca, Zatora na uroczystości kościelne do Mucharza – jedynej wówczas parafii rzymsko-katolickiej w tych okolicach. W kościele dokonywano chrztu dzieci, udzielano ślubów. Ponieważ wyjazd taki trwał wiele dni i wiązał się z kosztami, należał raczej do rzadkości. Stąd chrzczone dzieci liczyły często po kilka lat i jedna rodzina przywoziła ich kilkoro. Notowano również przypadki, gdy rodzice zawierając związek małżeński w kościele, przywozili ze sobą kilkoro dzieci do chrztu. Później zlikwidowano karczmę, organizując sklep, a zajazd przebudowano na piekarnię. Najdłużej utrzymał się sklep, piekarnia zaś po jakimś czasie została zlikwidowana. W latach trzydziestych pomieszczenia po piekarni służyły jako sala teatralna dla organizacji i stowarzyszeń organizujących amatorskie przedstawienia. Z czasem wybudowano Dom Katolicki ze starą sceną i cała działalność została przeniesiona. Cała działalność kulturalna i oświatowa skupiała się przy kościele. Działały Katolickie Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej, Młodzieży Męskiej, Kobiet i Mężów. Stowarzyszenia te organizowały uroczystości okolicznościowe, chór kościelny, jak również liczne przedstawienia o tematyce religijnej, a także i świeckiej. Stowarzyszenie Kobiet m.in. organizowało kursy kroju i szycia, robót ręcznych, przetwórstwa owocowo-warzywnego prowadzone przez siostry Pasjonistki. Budynek starej piekarni przestał już służyć miejscowemu społeczeństwu. Sklep został przeniesiony, a właścicielka tej nieruchomości Pani Łabędziowa przekazała ją na rzecz sióstr Pasjonistek, z przeznaczeniem na ochronkę dla miejscowych dzieci. Sprowadzone przez parafię siostry wyburzyły stary dom, budując jednocześnie nowy, do dnia dzisiejszego udoskonalając go i poszerzając.

    

(Relacja: Maria Mosór)